มีเหตุผลหลายข้อที่ปรากฏในทุกๆ วัฒนธรรมการให้ ที่ทำให้ชื่อเสียง (เกียรติยศ) มีค่าควรแก่การได้มา:

ข้อแรก ซึ่งชัดเจนที่สุด คือชื่อเสียงที่ดีในกลุ่มเป็นรางวัลที่สำคัญที่สุด เราถูกกำหนดอย่างแยกไม่ออกให้ต้องประสบกับมันในแบบนี้ ตามเหตุแห่งวิวัฒนาการที่เราได้กล่าวมาแล้ว (หลายคนเรียนรู้ที่จะหันเหแรงขับสู่เกียรติยศไปสู่สิ่งต่างๆ ที่สังคมยอมรับ ซึ่งไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับกลุ่มที่มองเห็นได้ เช่น ``เกียรติ'', ``ความมั่นคงในคุณธรรม'', ``ความเคร่งในศีลธรรม'' ฯลฯ แต่นี่ไม่ได้เปลี่ยนกลไกเบื้องหลังแต่อย่างใด)

ข้อสอง เกียรติยศเป็นทางที่ดี (และเป็น ทางเดียว ในเศรษฐศาสตร์การให้) ที่จะดึงดูดความสนใจและความร่วมมือจากคนอื่น ถ้าคุณเป็นที่รู้จักในความเอื้ออารี ความฉลาด ความไม่เอารัดเอาเปรียบ ความเป็นผู้นำ หรือในลักษณะที่ดีอย่างอื่น ก็เป็นการง่ายที่จะโน้มน้าวผู้อื่นให้เชื่อ ว่าเขาจะได้ประโยชน์ถ้าร่วมมือกับคุณ

ข้อสาม ถ้าเศรษฐศาสตร์การให้ของคุณมีการติดต่อ หรือเกี่ยวพันกับเศรษฐศาสตร์แลกเปลี่ยน หรือระบบยศศักดิ์ ชื่อเสียงของคุณก็อาจกระจายออกไปและพาคุณไปสู่สถานภาพที่สูงขึ้นในระบบเหล่านั้น

นอกเหนือจากเหตุผลทั่วไปเหล่านี้ เงื่อนไขที่แปลกประหลาดของวัฒนธรรมแฮ็กเกอร์ยังทำให้เกียรติยศมีคุณค่ามากกว่าในวัฒนธรรมการให้ `ในโลกแห่งความเป็นจริง' ยิ่งขึ้นไปอีก

`เงื่อนไขแปลกประหลาด' หลักๆ ก็คือ สิ่งที่คนคนหนึ่งให้ออกไป (หรือตีความอีกอย่าง คือสิ่งบ่งชี้ที่มองเห็นได้ ถึงแรงกายแรงใจและเวลาที่คนคนหนึ่งให้ไป) มีความซับซ้อนมากๆ คุณค่าของมันไม่ได้มีอะไรชัดเจนใกล้เคียงกับคุณค่าในการให้วัตถุสิ่งของ หรือเงินตราในเศรษฐศาสตร์แลกเปลี่ยนเลย เป็นความยากลำบากกว่ามากที่จะแยกความแตกต่างระหว่างของขวัญที่ดีกับของขวัญที่แย่โดยไร้อคติ ด้วยเหตุนี้ ความสำเร็จของข้อเสนอขอเลื่อนสภานภาพของผู้ให้ จึงขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของผู้อื่นอย่างละเอียดอ่อน

ความแปลกประหลาดอีกประการหนึ่ง คือความบริสุทธิ์กว่าของวัฒนธรรมโอเพนซอร์ส วัฒนธรรมการให้ส่วนใหญ่สามารถประนีประนอมได้ ไม่ว่าจะด้วยความสัมพันธ์แบบเศรษฐศาสตร์แลกเปลี่ยนอย่างการแลกด้วยสินค้าหรูหรา หรือจะด้วยความสัมพันธ์แบบเศรษฐศาสตร์ยศศักดิ์อย่างเรื่องครอบครัวหรือหมู่ญาติ ไม่ปรากฏว่ามีสิ่งที่คล้ายกันนี้อย่างเห็นได้ชัดในวัฒนธรรมโอเพนซอร์สเลย ดังนั้น หนทางที่จะได้สถานภาพนอกจากชื่อเสียงในหมู่ชนแล้ว ก็ไม่มีอีกเลย